می آیی؟

روز های ما 

بی آنکه خبر صبح داشته باشند 

بی امان به فردا میرسند 

و دست های ما 

خالی از تمام گذشته ها 

نجوای شبزده را 

به گوشمان میفشارند 

کی گل میکند این بهار

که در دل کاشته ایم؟